نوبهار است در ان کوش که خوشدل باشی

که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی

وعظت ان گاه کند سود که قابل باشی

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است

حیف باشد که ز کار همه ی غافل باشی

نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف

گر شب و روز دراین قصه مشکل باشی

گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست

رفتن راحت بود ار واقف منزل باشی

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

صید ان شاهد مطبوع شمایل باشی

حافظ