شبی یاد دارم که

در کنج خرابات

شنیدم عاشقی دیوانه میگفت:

دوش از جور و بیداد زمانه

شدم به میخانه

تا مگر دو سه پیمانه

زنم از فراغ ان یار دیوانه

ز درون میخانه

بر امد این ترانه

بگفتابدرون ای همنشین بیگانه

بگفتم ای اشنا بده ان پیمانه

بده ان کهنه شراب جانانه

تا مدهوش دیوانه

روم به کنج ویرانه

سر کنم شبانه

با ناله مستانه

این ترانه:

((ای عشق جاودانه))

((چرا این چنین بیگانه))

((ترک کردی اشیانه))

((تورا ای شمع وجودم))

((همچو پروانه))

((دوست دارم عاشقانه))

آرش533